De Cataratas del Iguazú - de watervallen van Iguazú - stonden al een tijdje op mijn bucketlist. In 2010 bezocht ik de Niagara Falls. Vanwege mijn lieve reisgenootje, een goede dosis geluk en de verwondering over zoveel natuurgeweld werd het een onvergetelijke ervaring en één van de leukste dagen uit mijn leven.
Drie weken geleden vloog ik, met de geweldige herinneringen aan de Niagara Falls, vanuit Buenos Aires naar het natuurgebied in Iguazú, 1300 kilometer verderop. Diezelfde middag begon ik aan de Paseo Superior; een wandeling met uitzicht op de watervallen van Iguazú. Wat ik vervolgens zag, was opnieuw adembenemend.
Ik begon de trail aan het einde van de middag, met bijna geen medestanders. Op twee Duitse dames en een Spaanse man met een kind die ik af en toe bij een uitzichtpunt tegenkwam na, was ik helemaal alleen. Hoewel Iguazú door zijn natuurschoon een ware trekpleister voor toeristen is, is het gelukkig nog mogelijk om daar niks van te merken.
Terwijl ik bedacht dat de Paseo Superior vast niet voor niks zo heet, volgde ik met hoge verwachting de paden van de trail. Omdat die hooggelegen is, bestaan de paden voornamelijk uit roosters met aan beide kanten houten leuningen. (Waarom die er zaten, merkte ik tijdens een tropische regenbui toen zowel de roosters als de onderkant van mijn schoenen zo glad waren geworden, dat ik er waarschijnlijk uitzag als iemand die voor het eerst in zijn leven met schaatsen op een ijsbaan staat).
Tijdens de wandeling - waarbij je in het begin nog tussen de boomtoppen loopt, maar al wel in de verte het geluid van stromend water hoort - word je al een beetje nieuwsgierig gemaakt.
Maar ook de felgekleurde bloemen, tropische vlinders en salamanders in alle soorten en maten maken de trip ook al meer dan waard.
En dan ineens is daar weer zo'n moment dat je naar het einde van de wereld toe loopt, stilstaat, kijkt, en je ogen niet kun geloven. Wat je ziet, is teveel om te bevatten. Je kijkt je ogen uit en je maakt af en toe wat foto's (terwijl je al weet dat ze in de verste verte niet zullen lijken op wat je ziet). Wanneer je je weg weer moet vervolgen, hoop je dat je het beeld voor altijd op je netvlies op kunt slaan.
Dat is: onder de indruk. En als er dan al een superlatief bestaat om daar woorden aan te geven, dan maar Superior!
Comentários